Op de training staat hij bekend als degene die Akris met zachte hand naar tafeltennishoogtepunten leidt. Maar wie is toch de man, de mythe achter onze trainer in zijn blauwe trainersjas? Thijs vertelt over zijn passies, zijn werk én geeft zijn mening over Akris. ‘Als je komt, kom dan met plezier naar de training.’
Thijs, Marieke en ik hebben afgesproken in café de Blonde Pater op een witte maandagochtend. Als ik binnenkom, warmen Thijs en Marieke zich al op met een cappuccino en een muntthee. Het is druk in het café aan de Houtstraat. Veel mensen genieten van warme dranken nadat ze door de sneeuw zijn belaagd. Terwijl het buiten sneeuwt en code rood van kracht is, bedelven wij onze trainer onder een lawine aan vragen.
Hoe ben je begonnen met training geven?
‘De trainer die op dat moment de Boosters [de squashclub van het RSC] training gaf, kende mij als speler en natuurlijk ook als persoon. Die heeft me voorgesteld binnen het werknemersteam van het Sportcentrum. Van daaruit is het balletje gaan rollen.’
Thijs geeft natuurlijk tafeltennis- en squashtraining en daarnaast geeft hij ook spinningslessen. Bovendien is hij werkzaam als fietskoerier. Niet altijd heeft hij zulke sportieve baantjes gehad. Tot 2011 was hij werkzaam in kantoorbaantjes. Zo was hij verkoper bij een ICT-bedrijf. Daar kwam hij er echter achter dat een kantoorbaan niet was wat hij wilde.
Je geeft dus veel training. Je hebt natuurlijk ook je fietskoerierschap. Vertel daar eens wat over.
‘Ik ben vier jaar geleden begonnen voor DHL als fietskoerier. In Nijmegen hebben ze een pakketdienst voor de fiets. Waar normaal gebroken pakketbezorgers de straten blokkeren als ze een pakketje bezorgen, hebben ze in Nijmegen fietsende bezorgers in het leven geroepen.
Op een dag als vandaag is het natuurlijk best wel fris. Op een zomerdag van 30 graden is het best wel warm. Zit je dan ook gewoon op de fiets?
Weer of geen weer. Altijd Het is gewoon hartstikke mooi werk en ik denk dat wij leukere gesprekken hebben met een klant dan iemand die in een bus zit.’
Al dat gefietst is best handig voor zijn hobby wielrennen. Vorige zomer heeft Thijs driemaal de Mont Ventoux beklommen, waardoor hij de titel ‘Malloot van de Mont Ventoux’ heeft gekregen. ‘Een keer beklimmen? Daar zit de uitdaging niet in. Tuurlijk, hij is zwaar als je de klim één keer doet. Maar als je 1100 kilometer in de auto zit om dat ding omhoog te fietsen, dan is dat wel een heel eind rijden. Dan is drie keer een stuk gaver.’ Eigenlijk wilde Thijs deze zomer de nog hogere Großglockner-berg beklimmen in Oostenrijk. ‘Daar wilden we eigenlijk deze zomer naartoe, maar ik ben heel onfortuinlijk gevallen deze winter.’ Hierdoor heeft Thijs uiteindelijk zijn pols gebroken.
Hoe ben je gevallen?
‘Ik was mijn zoon aan het wegbrengen naar zwemles. Ik moest remmen omdat er auto’s aankwamen en die hadden voorrang. Ik rem, mijn voorwiel schiet weg en voor ik het weet lig ik op de grond.’
Dus even voor de duidelijkheid: je fietst honderden kilometers per maand als fietskoerier, maar je breekt je pols terwijl je je zoontje wegbrengt naar zwemles?
‘Exact. Er was nog een tegeltje waar nog wat ijs op lag. Net die moest ik hebben om op te fietsen.’
Toen zat je op de bank, met een gebroken pols, en dacht je: ‘ik moet tafeltennisles gaan geven!’.
‘Nou, dat zit niet helemaal zo. Ik had vorig jaar al begrepen dat Rene Gullikers gestopt was met training geven. Toen heb ik aan mijn leidinggevende aangegeven dat ik het jammer vond dat ik dat in de nieuwsbrief heb moeten lezen dat jullie een vervanger hadden gevonden voor René. Toen vroegen ze: Heb jij getafeltennist dan? Ik antwoordde: “ik heb twintig jaar lang getafeltennist, dus dat beheers ik nog wel. En lesgeven gaat me ook wel redelijk af”. Ze zouden het onthouden. Toen Lars rond mei aangaf te stoppen, ben ik in gesprek gegaan met Frederick en Louise. Daar is uit voortgevloeid dat ik bij jullie voor de groep ben gaan staan.’
Hoe bevalt het vooralsnog?
‘Mij bevalt het prima.’
Thijs bereidt vaak oefeningen voor vanuit zijn eigen trainingen bij TN, waar hij hoofdklasse heeft gespeeld. Terwijl hij daar op hoog niveau kon trainen, is er bij de trainingen van Akris wat meer verscheidenheid in niveau. ‘Ik probeer oefeningen te bedenken die uitdagend zijn, waar spelplezier uit voort kan komen. Ze mogen niet te moeilijk zijn, want ze moeten haalbaar zijn voor de hele groep. Altijd vanuit de gedachte om van makkelijk naar moeilijk een training in elkaar te zetten. Als je oefeningen bedenkt die te lastig zijn dan is de spelvreugde ook sneller weg. Door daar ervaring in op te doen schipper je de ene keer wat meer dan de andere keer.’
Heb je wat dat betreft ook het idee dat je elke training beter wordt?
‘Dat is wel de bedoeling. Je moet de groep leren kennen. Vrij blank kom je een groep binnen die al wel bekend is met elkaar. Ik denk dat een vereniging als Akris een hele andere beleving heeft van tafeltennis dan bijvoorbeeld een club als TN.. Jullie vinden tafeltennis allemaal leuk, maar jullie vinden daarnaast ook heel veel andere dingen leuk. Tafeltennis hoort daarbij. De een heeft veel meer de drive om te willen trainen en er vol voor te gaan. De ander vindt het vooral leuk om elkaar te zien en te kletsen. Daar moet je natuurlijk wel een modus in zien te vinden. Vast zullen er dagen tussen zitten dat je elkaar niet weet te bereiken. Maar er zijn ook dagen tussen waarin je zegt: ‘’lekker getraind en fijn gekletst met elkaar’’.’
De dag voor het interview is Thijs begonnen met de trainerscursus van de NTTB. ‘Daar ga ik natuurlijk ook veel leren. Je hebt een rugzakje om en iedere week wordt die meer gevuld met kennis en kunde. Soms moet je wat uit je rugzakje doen en soms stop je er wat bij.. Je bent niet perfect en dat hoef je ook niet te zijn, maar je moet wel streven het beste uit jezelf te halen. Dat is wat ik probeer na te streven.’
Voor een trainer lijkt het mij supermoeilijk om een goede training te bedenken voor iemand die 1e klasse speelt en voor iemand die op recreant-niveau speelt.
‘Is het ook. Want ik wil wel gewoon groepsbreed dezelfde oefeningen uitvoeren. Anders krijg je te veel tweespalt binnen de groep. Dat is het lastige van een groep als Akris, maar ook wel weer een uitdaging.’
Je hebt het woord ‘uitdaging’ vaker gebruikt. Is dat ook wat je drijft, dat je altijd nieuwe uitdagingen zoekt?
Ik ben begonnen met squash, van daaruit ben ik spinninglessen gaan geven, van daaruit ben ik fietskoerier geworden. Nu is dat dan ook weer uitgebreid met tafeltennis. Ik moet niet te veel van hetzelfde hebben. Als ik alleen maar met een ding bezig ben, dan ga ik mij vervelen.’
Wat is dan de uitdaging bij tafeltennis? Dat het een andere sport is, of dat het andere mensen zijn?
‘Een combinatie van beide. Tafeltennis is en zal altijd mijn eerste liefde qua sport zijn. Je kan er zo veel mee, het is zo uitdagend. Er zitten zoveel factoren in waardoor je tafeltennis als sport kunt beleven. Veel meer dan squash. Squash is redelijk rechttoe rechtaan hard slaan. Iemand die je een squashracket in de handen geeft, kan je veel makkelijker een squashrally laten spelen dan iemand die je een tafeltennisbatje in de handen geeft. Daar ligt ook de uitgaging in.’
Het is druk op de training, drukker dan vorig jaar.
‘Ik hoop dat dat een positief teken is, dat mensen graag komen trainen.’
Gevraagd naar een boodschap voor de leden van Akris voegt hij toe: ‘Als je komt, kom dan met plezier naar de training toe. En probeer ook met een glimlach de zaal te verlaten.’
Een interview met Thijs voorbereiden is niet zo moeilijk. Op Twitter, Instagram, LinkedIn deelt hij dagelijks meningen en foto’s. Dat kan een foto van zijn kinderen zijn, maar ook een mening over het dagelijkse nieuws of een sportfilmpje. Hij noemt zichzelf een ‘nieuws en sportaddict’. Vlak voor het interview riep onze trainer bijvoorbeeld op tot een boycot van Radio 538 vanwege het incident met zangeres Maan, waarbij een DJ haar verraste met een streaker.
Waar komt die interesse vandaan?
‘Ik vind dat leuk om te volgen. Vind het interessant wat er in de wereld speelt. De ene keer ventileer ik daar een mening over op het internet en de andere keer niet. Maar ik heb daar verder geen diepere gedachte bij om dat te moeten delen.’
Wil je laten zien dat je betrokken bent?
‘Ja, ik denk het. Er zijn maar weinig mensen die duizenden reacties kunnen ontlokken. Dat zijn echt de influencers van deze wereld. Dat ben ik niet. Ik vind het leuk om een keer een berichtje te posten, daar zit geen diepere gedachte achter. Maar ik ben wel betrokken, dat klopt.’
Net als op de training komen de antwoorden van Thijs doordacht over. Niet berekenend, maar wel als iemand die zorgvuldig zijn antwoorden formuleert. Dit komt naar voren als hij over zijn werk vertelt, als hij over Akris vertelt, maar vooral als hij over zichzelf vertelt.
Je hebt gezegd dat je uitdagingen aangaat en dat je betrokken bent. Als je nog een woord zou moeten kiezen om jezelf te typeren, welk woord zou dat dan zijn?
Zonder twijfel: ‘eigenwijs’.
Kun je daar een voorbeeld van geven?
‘Ik heb altijd wel mijn mening klaar. Die kan goed zijn, die kan verkeerd zijn, maar als ik die mening deel, dan sta ik er ook wel achter. Je kunt me wel proberen te overtuigen, maar als ik een bepaald beeld van iets of iemand heb is het lastig dat te veranderen. Dat is denk ik wel eigenwijs te noemen.’
Dit interview verscheen eerder in de Akriskras, literair hoogstandje voor alle Akrissers