In 2018 viert Akris haar vijftigste verjaardag. Dit leek de redactie een goede reden om op zoek te gaan naar verhalen uit de geschiedenis van onze vereniging. Door oud-leden te interviewen hopen we deze anekdotes, wetenswaardigheden en gekke feitjes boven tafel te halen.
Voor dit eerste interview hoefden Joep en ik niet ver te fietsen: slechts de berg op naar TN. Daar in de bar vonden wij ons eerste oud-lid die ons kon vertellen hoe Akris er tien tot twintig jaar geleden uit zag: Bas Simons. Momenteel is hij docent Nederlands, tafeltennist nog steeds bij de buren en kijkt met veel goede herinneringen terug op zijn Akris-tijd. In 1998 werd hij lid, nadat hij uit Apeldoorn hier was komen studeren en vrienden van zijn oude vereniging ook al de overstap naar Akris hadden gemaakt. En Bas is lang blijven hangen (want ‘toen studeerden mensen nog heel erg lang, kreeg je ook nog veel geld en dat mocht je houden’). Pas in het najaar van 2010 speelde hij zijn laatste competitiewedstrijd bij de studententafeltennisvereniging. Op 3 december nam zijn team, Akris 1, het in de eerste klasse op tegen DTS. Hij won alle drie de wedstrijden glansrijk en uiteindelijk fietste hij met een 8-2 overwinning en een nette tweede plek in het eindklassement naar huis (mogelijk na nog heel wat biertjes in het sportcafé).
Bas speelt nu bij TN in de hoofdklasse en blijft dus langzaam maar gestaag vooruitgang boeken. Hij begon naar eigen zeggen bij Akris in de vierde klasse, maar stootte in de daaropvolgende jaren door naar de eerste klasse. Na afgestudeerd te zijn (2004/2005) maakte hij kort de overstap naar TCB, maar niet voor lang. Akris had het namelijk moeilijk in deze tijd en even dreigde het zo te zijn dat de vereniging geen enkel competitieteam zou hebben. ‘Dat vond ik echt te zuur dat Akris geen competitie speelde’, zegt Bas. Hij en zijn teamgenoten kwamen dan ook terug en vormden één enkel team in de eerste klasse. Na nog enkele seizoenen met dit team konden ze eindelijk plaats maken voor een nieuwe generatie, ‘die ook wel enthousiast en actief uit de ogen keken’. Het team is toen in zijn geheel overgestapt naar TN en heeft nog steeds contact met elkaar. ‘Vorige maand hadden we nog een reünietje met het oude team’.
‘Ik ben niet zo’n organisatorisch talent, dus ik heb nooit m’n hand opgestoken als er bestuursfuncties gevuld moesten worden, maar het GATT [Groot Akris Tafeltennis Toernooi, red.], tegenwoordig het OATK, heb ik jarenlang mee helpen organiseren’, antwoordt Bas op de vraag wat hij naast de competitie nog deed. Daarnaast was hij redactielid van de AkrisKras en dus één van onze directe voorgangers. Je kunt wel stellen dat Bas een actief lid was. En dat blijkt ook wel als we hem vragen naar de gezelligheidskant van de vereniging. De toenmalige sponsorcafés werden door Bas frequent opgezocht. Eerst was dat café ‘De Buren’, in de Houtstraat waar nu de Wünderkammer zit. Later opende dezelfde eigenaar een kroeg in Bottendaal. Akris verhuisde mee, maar ‘toen vonden we daar iets te veel zwervers en alcoholisten hangen. Toen zijn we naar Hoogland gegaan en dat is nu dus We Gaan Beginnen’.
Ook toen was het traditie om voor het GATT/OATK uit te gaan waarbij leden van andere verenigingen enthousiast meegingen. En ook toen al duurden deze stapavonden soms wat te lang. Bas kan zich één jaar herinneren waarin de hele club zich verslapen had. Bovendien leverden die mensen uit andere steden soms wel spanningen op. Zo mailde één jongen uit Groningen Bas met de mededeling dat hij nog een slaapplek nodig had. Bas had het vermoeden dat deze niet zo beleefd gestelde vraag eigenlijk een poging was om de toenmalige vriendin van Bas te versieren. Dus mailde Bas iets terug in de trant van ‘Op zo’n toon kun je het wel vergeten, jongen’, waarop de mailconversatie uitmondde in een ‘hele ordinaire mailwisseling’. ‘Op die stapavond hebben we die jongen ook strak genegeerd met z’n allen’.
Eén woord wat vaak terugkomt in het interview met Bas is het woord ‘plagen’. In zijn stukjes voor de AkrisKras plaagde hij zijn mede-Akrissers, maar ook op het in die tijd
beroemde (of beruchte?) mededelingenbord op de zeer jonge website. Dit mededelingenbord werd vooral door Akrissers zelf gebruikt om bijvoorbeeld te vermelden dat je team kampioen was geworden of om even te melden dat jij die laatste drankjes had betaald bij de borrel en je no
g geld van mensen terugkreeg of, zoals Bas het zelf zegt, voor ‘heel veel geouwehoer’. Eigenlijk wel te vergelijken met onze Whatsapp-groep. Grote verschil was dat het mededelingenbord wel openbaar was en dus ook tafeltennissers van andere verenigingen konden zien wat daar allemaal op gespuid werd. Dat heeft Bas geweten: ‘Ik werd een keer opgebeld door de toenmalige voorzitter en toen stond er op m’n voicemail: “Dag Bas, ik wil je even spreken over wat er dit weekend op het mededelingenbord is gebeurd”.’ Wat bleek, een tegenstander had mot gehad met Bas’ teamgenoot over iets onzinnigs. Bas had dit op het mededelingenbord tot in het absurde doorgedreven (‘ik geloof dat ik de Tweede Wereldoorlog erbij haalde’), maar hij had niet voorzien dat desbetreffende tegenstander het mededelingenbord ook had gevonden. De voorzitter tikte daarop Bas op vingers.
Maar over het algemeen kijkt Bas terug met fijne gevoelens. Vooral de openheid en acceptatie binnen de vereniging zijn Bas bijgebleven. Hij raadt alle leden dan ook aan om dit te behouden: ‘Houd die open cultuur erin, de acceptatie van elkaar. Ook al heb je een raar trekje, wat heel veel pingpongers wel eigen is, iedereen accepteert elkaar heel erg makkelijk. Ik hoop dat dat er altijd in blijft zitten’. Voor wie nog meer wijze woorden van Bas wil horen, Bas komt zeker naar het lustrum. Vraag dan ook vooral naar een specifiek toernooi bij Hyperion in Tilburg of legendarische Schierweekenden, want Bas heeft nog veel meer te vertellen.